Odkryto wiele nowych skrajnie rozproszonych galaktyk w gromadzie galaktyk

W ramach przygotowań do pracy nowego spektrografu WEAVE na 4,2-metrowym teleskopie Herschela, astronomowie pracują nad przeglądem głębokiego obrazowania aby zidentyfikować obiekty, które zostaną szczegółowo zbadane z WEAVE.


Galaktyki, podobnie jak nasza Droga Mleczna, mogą żyć w dużych grupach z wieloma innymi, w tak zwanych gromadach galaktyk. Skupiska takie zawierają mieszanki galaktyk o wielu różnych właściwościach, takich jak barwa, wiek, morfologia i jasność. Wśród tej szerokiej różnorodności istnieje oszałamiająca populacja dużych, ale niezwykle słabych galaktyk, zwanych „skrajnie rozproszonymi galaktykami”, a zrozumienie ich właściwości jest ważne, aby poznać, w jaki sposób środowisko galaktyk wpływa na ich ewolucję. Ponieważ są one tak słabe, łatwo ulegają zakłóceniu przez środowisko gromady, a zatem są idealnymi próbnikami do badania tego, co dzieje się z galaktykami w gęstym środowisku gromady.

Wykorzystując możliwości WFC na teleskopie Isaaka Newtona (INT) do eksploracji dużych obszarów nieba i wykrywania słabych skrajnie rozproszonych galaktyk (UDG – ultra-diffuse galaxies), współpracujący astronomowie z Holandii i Hiszpanii przeprowadzili badanie w celu szczegółowego prześledzenia tych galaktyk – przegląd galaktyk Kapteyn IAC WEAVE INT Clusters Survey (KIWICS).

Po zakończeniu, przegląd KIWICS będzie zawierać 48 wybranych gromad w promieniach X. Wyniki dla 8 gromad zostały opublikowane w czasopiśmie Monthly Notices of the Royal Astronomical Society.

Analizując ogólne właściwości około 500 nowo odkrytych UDG w różnych odległościach od centrów gromad, naukowcy odkryli szereg oznak efektów środowiskowych. Pierwszy był taki, że większe gromady wykazują brak UDG w swoich centrach. To dowód na to, że obecne tam ogromne siły grawitacyjne rozrywają te galaktyki.

Ponadto odkryli, że UDG z dala od centrum gromady są na ogół młodsze i mają mniej skoncentrowane rozkłady gwiazd, pokazując, że potencjał grawitacyjny gromady, który jest silniejszy blisko centrum gromady, zmienia strukturę galaktyk i usuwa gaz międzygwiazdowy, aby w centrach gromad nie powstawały nowe gwiazdy.

Dodatkowo widzą, że gdy UDG zbliżają się do centrów swoich gromad, ich morfologie są przekształcane z nieregularnych dysków na bardziej sferoidalne. W rzeczywistości, dla galaktyk karłowatych, które są podobne do UDG, ale o wiele mniejsze, obserwacje dają takie same wyniki.

Opracowanie:
Agnieszka Nowak

Źródło:

Popularne posty z tego bloga

Łączenie się galaktyk rzuca światło na model ewolucji galaktyk

Astronomowie ujawniają nowe cechy galaktycznych czarnych dziur

Odkryto podwójnego kwazara we wczesnym Wszechświecie