Posty

Naukowcy uchwycili pochodzenie szybkich błysków radiowych

Obraz
Ulotny kosmiczny fajerwerk najprawdopodobniej wyłonił się z burzliwej magnetosfery otaczającej odległą gwiazdę neutronową. Wizja artystyczna gwiazdy neutronowej emitującej wiązkę radiową z wnętrza swojego środowiska magnetycznego. Źródło: Daniel Liévano, edytowane przez MIT News Szybkie błyski radiowe (FRB) to krótkie i błyszczące eksplozje fal radiowych emitowanych przez niezwykle zwarte obiekty, takie jak gwiazdy neutronowe i prawdopodobnie czarne dziury . Te ulotne fajerwerki trwają zaledwie jedną tysięczną sekundy i mogą nieść ze sobą ogromną ilość energii – wystarczającą do krótkotrwałego przyćmienia całych galaktyk . Od czasu odkrycia pierwszego FRB w 2007 roku, astronomowie wykryli tysiące szybkich błysków radiowych, których lokalizacja sięga od naszej własnej Galaktyki do odległości nawet 8 miliardów lat świetlnych . Dokładny sposób, w jaki te kosmiczne rozbłyski są uruchamiane, jest wysoce kwestionowaną niewiadomą. Teraz astronomowie z MIT ustalili pochodzenie co najmniej j...

DEC uchwyciła iskrzące galaktyki Gromady Antlia

Obraz
Tysiące iskrzących galaktyk ujawnionych na nowym, bardzo głębokim zdjęciu DECam przedstawiającym Gromadę Antlia. Gromada Antlia (Abell S636). Źródło: Dark Energy Survey/DOE/FNAL/DECam/CTIO/NOIRLab/NSF/AURA. Obróbka zdjęcia: R. Colombari & M. Zamani (NSF NOIRLab) Dark Energy Camera dostarcza obraz iskrzącego krajobrazu galaktyki. Ten bardzo głęboki widok Gromady Antlia ujawnia spektakularny wachlarz typów galaktyk wśród setek, które tworzą jej populację. Gromady galaktyk to jedne z największych znanych struktur we Wszechświecie. Obecne modele sugerują, że te masywne struktury tworzą się jako skupiska ciemnej materii , a galaktyki, które tworzą się w ich obrębie, są przyciągane przez grawitację, tworząc grupy dziesiątek galaktyk, które z kolei łączą się, tworząc gromady liczące setki, a nawet tysiące. Jedną z takich grup jest Gromada Antlia (Abell S636), znajdująca się około 130 milionów lat świetlnych od Ziemi w kierunku konstelacji Pompy . To zdjęcie zostało wykonane za pomocą...

Fizycy wyjaśniają charakterystyczne właściwości strumienia gwiazd

Obraz
Cechy ostrogi i szczeliny widoczne w strumieniu gwiazd GD-1 Drogi Mlecznej mogą być spowodowane przez samooddziałujące pod-halo ciemnej materii. Trzy strumienie gwiazd wokół Drogi Mlecznej odkryte w 2007 roku. Źródło: NASA Fizycy zaproponowali rozwiązanie długotrwałej zagadki związanej ze strumieniem gwiazd GD-1 , jednym z najlepiej zbadanych strumieni w galaktycznym halo Drogi Mlecznej , znanym ze swojej długiej, cienkiej struktury oraz niezwykłych ostrogi i szczeliny. Zespół badawczy, kierowany przez Hai-Bo Yu z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Riverside, zaproponował, że zapadające się jądro samoodziałującej ciemnej materii (SIDM) „pod-halo” – mniejsze, satelitarne halo w obrębie halo galaktycznego – jest odpowiedzialne za szczególne cechy ostrogi i szczeliny obserwowane w strumieniu gwiazd GD-1. Wyniki badań opublikowano w czasopiśmie The Astrophysical Journal Letters. Badania mogą mieć znaczący wpływ na zrozumienie właściwości ciemnej materii we Wszechświecie. Strumień gwiazd t...

Ekstremalnie głodna czarna dziura prawie tak stara, jak Wszechświat

Obraz
Spojrzenie w przeszłość ujawnia młode aktywne jądro galaktyczne, którego centralna czarna dziura wydaje się szybko rosnąć zaledwie miliard lat po Wielkim Wybuchu. Wizja artystyczna jasnego, bardzo wczesnego, aktywnego jądra galaktycznego. Źródło: NSF/AUI/NSF NRAO/B. Saxton Astronomowie odkryli ważny element układanki dotyczący tego, w jaki sposób supermasywne czarne dziury były w stanie rosnąć tak szybko we wczesnym Wszechświecie: specjalny rodzaj aktywnego jądra galaktycznego , tak odległego, że jego światło potrzebowało ponad 12,9 miliarda lat, aby do nas dotrzeć. Ten tzw. blazar służy jako marker statystyczny: jego istnienie implikuje obecność dużej, ale ukrytej populacji podobnych obiektów, z których wszystkie powinny emitować potężne strumienie cząsteczek. W tym miejscu odkrycie staje się ważniejsze dla kosmicznej ewolucji: uważa się, że czarne dziury z dżetami mogą rosnąć znacznie szybciej niż te bez strumieni. Aktywne jądra galaktyk (AGN) to niezwykle jasne centra galaktyk . ...

Atmosfera młodej egzoplanety niespodziewanie różni się od miejsca jej narodzin

Obraz
Nowe badania pokazują, że powstawanie planet może być bardziej skomplikowane, niż wcześniej sądzono. Dysk protoplanetarny PDS 70 z nową planetą PDS 70b (jasna plama po prawej). Źródło: ESO/A. Müller i inni Podobnie jak niektóre dzieci fizycznie przypominają swoich rodziców, wielu naukowców od dawna uważa, że rozwijające się planety powinny przypominać wirujący dysk gazu i pyłu , który je rodzi. Jednak w nowym artykule zespół astrofizyków odkrył, że podobieństwo może być luźniejsze niż wcześniej sądzono. Badając wciąż formującą się egzoplanetę i otaczający ją dysk macierzysty za pomocą nowych instrumentów w Obserwatorium W.M. Keck, naukowcy odkryli niedopasowany skład gazów w atmosferze planety w porównaniu z gazami w dysku. Zaskakujące odkrycie potencjalnie potwierdza długo utrzymujący się sceptycyzm, że obecny model powstawania planet proponowany przez naukowców jest zbyt uproszczony. Wyniki badań zostały opublikowane w Astrophysical Journal Letters. Po raz pierwszy fizycy porównali...

Astronomowie znaleźli najmniejsze planetoidy, jakie kiedykolwiek odkryto w pasie głównym

Obraz
Opracowana przez zespół metoda wykrywania, która pozwoliła zidentyfikować 138 kosmicznych skał o rozmiarach od autobusu do stadionu, może pomóc w śledzeniu potencjalnych planetoid. Wizja artystyczna przedstawiająca JWST, ukazująca w podczerwieni populację małych planetoid pasa głównego. Źródło: Ella Maru and Julien de Wit Szacuje się, że planetoida , przez którą wyginęły dinozaury, miała około 10 km średnicy. Przewiduje się, że tak potężny obiekt uderza w Ziemię rzadko, raz na 100 milionów do 500 milionów lat. Natomiast znacznie mniejsze planetoidy, wielkości autobusu, mogą uderzać w Ziemię częściej, co kilka lat. Te „ dekametrowe ” planetoidy, mierzące zaledwie kilkadziesiąt metrów średnicy, mają większe szanse na ucieczkę z głównego pasa planetoid i migrację do niego, by stać się obiektami bliskimi Ziemi. Jeżeli dojdzie do zderzenia, te małe, ale potężne kosmiczne skały mogą wywołać fale uderzeniowe w całych regionach, takie jak zdarzenie z 1908 roku nad Podkamienną Tunguską na Sy...

Genealogia czarnych dziur: nowy sposób odkrywania przodków tych kosmicznych zjawisk

Obraz
Zespół naukowców opublikował artykuł, w którym proponuje nową metodę rekonstrukcji „drzewa genealogicznego” czarnych dziur. Wizja artystyczna przedstawiająca hierarchiczny schemat łączenia się czarnych dziur. Źródło: LIGO/Caltech/MIT/R. Hurt (IPAC) Podejście zastosowane w tych badaniach oferuje sposób na wnioskowanie o właściwościach przodków czarnych dziur w zderzeniach, jednych z najbardziej brutalnych zdarzeń, jakie możemy zaobserwować we Wszechświecie. W wyniku tych fuzji generowane są fale grawitacyjne , które poruszają się z prędkością światła , i które można obecnie wykryć za pomocą detektorów opracowanych przez międzynarodowe współprace, takie jak Virgo , Kagra  czy LIGO . Odsłaniając drzewo genealogiczne czarnych dziur Analizując fale grawitacyjne, można uzyskać informacje o łączących się czarnych dziurach, takie jak ich masy, kierunek wirowania i inne wskazówki dotyczące ich pochodzenia. W większości przypadków czarne dziury powstają z pozostałości masywnych gwiazd, któ...