Vega - astronotki

Dzięki instrumentowi GRAVITY zespół astronomów określił masę czarnej dziury w galaktyce zaledwie 2 miliardy lat po Wielkim Wybuchu. Mająca masę 300 milionów mas Słońca czarna dziura jest w rzeczywistości zbyt mało masywna w porównaniu do masy swojej galaktyki macierzystej. Naukowcy podejrzewają, co się tam dzieje. Wizja artystyczna kwazara, którego rdzeń został dosłownie wprawiony w ruch we wczesnym Wszechświecie. Źródło: ESO/M. Kornmesser W badaniach lokalnego Wszechświata astronomowie odkryli ścisłe powiązania między właściwościami galaktyk a masą supermasywnych czarnych dziur znajdujących się w ich jądrach, co sugeruje, że galaktyki i czarne dziury ewoluują wspólnie. Aby przetestować to powiązanie we wczesnych okresach kosmicznych, konieczne byłoby zbadanie tych odległych galaktyk. Jednak tradycyjne bezpośrednie metody pomiaru masy czarnych dziur w tych galaktykach są albo niemożliwe, albo bardzo trudne. Mimo że te galaktyki często świecą bardzo jasno (zostały nazwane kwazarami ,

Odkrycia sugerują, że jądro naszej Galaktyki może zawierać mniej ciemnej materii niż wcześniej szacowano. Galaktyka Drogi Mlecznej. Źródło: ESA/Gaia/DPAC, edytowane przez MIT News Fizycy z MIT, mierząc prędkość gwiazd w całej Drodze Mlecznej , odkryli, że gwiazdy znajdujące się dalej w dysku galaktycznym poruszają się wolniej niż oczekiwano w porównaniu do gwiazd znajdujących się bliżej centrum Galaktyki. Odkrycia te wskazują na zaskakującą możliwość: grawitacyjne jądro Drogi Mlecznej może mieć lżejszą masę i zawierać mniej ciemnej materii , niż wcześniej sądzono. Nowe wyniki opierają się na analizie danych zebranych przez instrumenty Gaia i APOGEE (Apache Point Observatory Galactic Evolution Experiment) . Gaia to orbitujący teleskop kosmiczny, który śledzi dokładną lokalizację, odległość i ruch ponad miliarda gwiazd w Drodze Mlecznej, podczas gdy APOGEE to badanie naziemne. Fizycy przeanalizowali pomiary Gaia dotyczące ponad 33 000 gwiazd, w tym niektórych z najdalszych gwiazd w Gal

W kwietniu 2019 roku zespół EHT zaprezentował po raz pierwszy obraz czarnej dziury. Teraz ten zespół potwierdził swoje pierwotne odkrycia oraz nasze rozumienie czarnych dziur. Obrazy M87* wykonane w 2017 i 2018 roku. Źródło: EHT Prawie pięć lat temu zespół astronomów przedstawił światu po raz pierwszy obraz czarnej dziury . Teraz ten zespół potwierdził swoje pierwotne odkrycia oraz nasze rozumienie czarnych dziur, prezentując nowy obraz supermasywnej czarnej dziury M87*. Ta supermasywna czarna dziura , o masie 6,5 miliarda razy większej niż masa naszego Słońca, znajduje się w centrum galaktyki Messier 87 (M87) w Gromadzie galaktyk w Pannie , położonej 55 milionów lat świetlnych od Ziemi. Nowy obraz, podobnie jak poprzedni, został uchwycony przez Teleskop Horyzontu Zdarzeń (EHT) , który składa się z układu radioteleskopów rozmieszczonych na całej planecie. Te nowe dane zostały zebrane rok później, w 2018 roku, i wykorzystano przy tym ulepszenia w układzie teleskopów, zwłaszcza po włąc

Astronomowie po raz pierwszy zauważyli „ukryte” gwiazdy, w tym nowy rodzaj starszego olbrzyma, nazwanego „stary palacz”. Zdjęcie w podczerwieni olbrzyma oddalonego o około 30 000 lat świetlnych, w pobliżu centrum Drogi Mlecznej, który zniknął, a następnie pojawił się ponownie w ciągu kilku lat. Źródło: RAS Jak wynika z nowego badania opublikowanego w Monthly Notices of the Royal Astronomical Society, tajemnicze obiekty istnieją w sercu naszej Galaktyki i mogą pozostawać spokojne przez dziesięciolecia – blaknąc niemal do stania się niewidzialnymi – zanim nagle wypuszczą chmury dymu. Międzynarodowy zespół naukowców pod kierownictwem profesora Philipa Lucasa z University of Hertfordshire dokonał przełomowego odkrycia po monitorowaniu prawie miliarda gwiazd w świetle podczerwonym podczas 10-letniego przeglądu nocnego nieba. Wykryli również dziesiątki rzadko spotykanych nowo narodzonych gwiazd, znanych jako protogwiazdy , które przechodzą ekstremalne rozbłyski w okresie miesięcy, lat lub

Międzynarodowy zespół astronomów odkrył nowy obiekt w Drodze Mlecznej, który jest cięższy niż najcięższe znane gwiazdy neutronowe, a jednocześnie lżejszy niż najlżejsze znane czarne dziury. Wizja artystyczna układu przy założeniu, że masywny obiekt towarzyszący jest czarną dziurą. Najjaśniejszą gwiazdą tła jest jej towarzysz na orbicie, pulsar radiowy PSR J0514-4002E. Źródło: Daniëlle Futselaar (artsource.nl) Korzystając z radioteleskopu MeerKAT , astronomowie znaleźli obiekt na orbicie wokół szybko wirującego pulsara milisekundowego . Pulsar ten znajdujące się około 40 000 lat świetlnych od nas, w gęstej grupie gwiazd znanej jako gromada kulista . Korzystając z pulsara milisekundowego, wykazali, że masywny obiekt znajduje się w tak zwanej luce masowej czarnych dziur . Może to być pierwsze odkrycie bardzo pożądanego pulsara radiowego – podwójnej czarnej dziury ; gwiezdnej pary, która może pozwolić na nowe testy ogólnej teorii względności Einsteina i otworzyć drzwi do badania czarnyc

Korzystając z Teleskopu Hubble’a astronomowie zaobserwowali najmniejszą egzoplanetę, w której atmosferze wykryto parę wodną. Wizja artystyczna egzoplanety GJ 9827 d, najmniejszej egzoplanety, w której atmosferze wykryto parę wodną.  Źródło: NASA, ESA, Leah Hustak (STScI), Ralf Crawford (STScI) Egzoplaneta GJ 9827 d, której średnica jest w przybliżeniu dwa razy mniejsza od średnicy Ziemi, może być przykładem potencjalnych planet z bogatymi w wodę atmosferami w innych częściach naszej Galaktyki . Członek zespołu Björn Benneke z Trottier Institute for Research on Exoplanets na Université de Montréal powiedział: To byłby pierwszy raz, kiedy moglibyśmy bezpośrednio wykazać poprzez detekcję atmosfery, że te planety z bogatymi w wodę atmosferami mogą faktycznie istnieć wokół innych gwiazd. Dodał również: Jest to ważny krok w kierunku określenia występowania i różnorodności atmosfer na planetach skalistych . Woda na tak małej planecie to przełomowe odkrycie  – dodała Laura Kreidberg z Instyt

Naukowcy opublikowali pracę, w której sugerują, że supernowe są głównym źródłem szybkich błysków radiowych. Radioteleskop interferometryczny CHIME. Źródło: McGill Przelotne błyski energii z kosmosu, znane jako szybkie błyski radiowe (FRB) , są kosmiczną zagadką. Międzynarodowy zespół naukowców opublikował nowe odkrycia sugerujące, że supernowe są głównymi źródłami, które ostatecznie wytwarzają FRB. Szybkie błyski radiowe są jedną z największych tajemnic astronomii  – powiedział główny autor Mohit Bhardwaj, członek Canadian Hydrogen Intensity Mapping Experiment Fast Radio Burst (CHIME/FRB) .  Te niezwykle potężne błyski radiowe mogą pokonywać kosmologiczne odległości i emitować więcej energii niż Słońce w ciągu tysiąca lat, mimo że trwają zaledwie kilka tysięcznych sekundy. Jeszcze bardziej intrygujące jest to, że chociaż uderzają w Ziemię mniej więcej co minutę z całego nieba, ich pochodzenie jest nadal nieznane. Badacze pod kierownictwem naukowców z Kanady oraz zespoły z USA, Meksyku

Astronomowie zakończyli największe i najbardziej szczegółowe badania dotyczące procesu powstawania gwiazd w największych galaktykach Wszechświata. Te cztery zdjęcia przedstawiają próbkę gromad galaktyk, które stanowią część największego i najbardziej kompletnego badania mającego na celu poznanie przyczyn powstawania gwiazd w największych galaktykach Wszechświata. Źródło: Rentgenowskie: NASA/CXC/SAO; Optyczne: NASA/ESA/STScI; Podczerwień: NASA/ESA/CSA/STScI/Milisavljevic i inni, NASA/JPL/CalTech; Przetworzenie obrazu: NASA/CXC/SAO/J. Schmidt i K. Arcand W tym celu wykorzystali dane z teleskopu Chandra i innych. Ze zdziwieniem odkryli, że warunki sprzyjające tworzeniu gwiazd w tych nadzwyczaj masywnych galaktykach nie uległy zmianie przez ostatnie dziesięć miliardów lat. Zaskakujące jest to, że istnieje wiele rzeczy, które mogły wpłynąć na formowanie się gwiazd w ciągu ostatnich dziesięciu miliardów lat  – powiedział Michael Calzadilla z Massachusetts Institute of Technology (MIT), któ

Od dawna naukowcy zakładali, że hamowanie magnetyczne rotacji gwiazd trwa w nieskończoność, jednak nowe obserwacje podważają te założenia. Złożony obraz ilustrujący układ 51 Pegasi i jego zmierzone pole magnetyczne. Źródło: AIP/J. Fohlmeister Dawno, dawno temu naukowcy założyli, że gwiazdy włączają wieczny hamulec magnetyczny, powodujący niekończące się spowolnienie ich rotacji. Dzięki nowym obserwacjom i wyrafinowanym metodom udało im się zajrzeć w magnetyczne sekrety gwiazd i odkryli, że nie jest to to, czego się spodziewali. Kosmiczne punkty, w których można znaleźć obcych sąsiadów, mogą znajdować się wokół gwiazd przechodzących kryzys wieku średniego i później. Wyniki tych przełomowych badań, rzucające światło na zjawiska magnetyczne i środowiska nadające się do zamieszkania, zostały opublikowane w Astrophysical Journal Letters. W 1995 roku szwajcarscy astronomowie Michael Mayor i Didier Queloz ogłosili pierwsze odkrycie planety poza naszym Układem Słonecznym . Ta planeta krąży wo

Naukowcy uzyskali bezpośrednią wizualizację procesu zasilania supermasywnej czarnej dziury w centrum galaktyki Andromedy. Badanie ujawniło istnienie długich nitkowatych struktur gazu i pyłu, które poruszają się po spirali, zaczynając w pewnej odległości od czarnej dziury, a kończąc na samej czarnej dziurze. Czarna dziura w galaktyce Andromedy. Źródło: Spitzer Space Telescope Wyniki, które zostały opublikowane w czasopiśmie Astrophysical Journal, uzyskano przy użyciu obrazów z teleskopów kosmicznych Hubble’a i Spitzera . Galaktyka Andromedy , obserwowana nieuzbrojonym okiem, jest jedną z najbliższych galaktyk naszej Drogi Mlecznej . W centrum tej galaktyki znajduje się ogromna czarna dziura , której masa przekracza 100 milionów mas Słońca. Należy jednak zauważyć, że zarówno ta czarna dziura, jak i ta znajdująca się w centrum naszej Galaktyki ( Sagittarius A* ), są jednymi z najmniej aktywnych spośród znanych supermasywnych czarnych dziur w centrach galaktyk, emitując bardzo niewielk

JWST odkrył supermasywne czarne dziury, które wydają się zbyt masywne dla małych galaktyk, w których się znajdują. Przełamując znane od dawna kosmiczne skale, obiekty te pozwalają astronomom badać pierwotny kosmos. Wizja artystyczna czarnej dziury (w środku) znajdującej się w małej galaktyce macierzystej w odległym Wszechświecie (po lewej). W pobliskim Wszechświecie (po prawej) czarna dziura tej samej wielkości znajdowałaby się w znacznie większej galaktyce. Źródło: CfA/Melissa Weiss Astronomowie odkryli, że supermasywne czarne dziury znajdujące się w jądrach wczesnych galaktyk są znacznie masywniejsze niż początkowo sądzono. Te zaskakująco potężne czarne dziury oferują nowe spojrzenie na pochodzenie wszystkich supermasywnych czarnych dziur, a także na najwcześniejsze etapy życia ich galaktyk macierzystych. W pobliskich, dojrzałych galaktykach, takich jak nasza Droga Mleczna , całkowita masa gwiazd znacznie przewyższa masę dużej czarnej dziury znajdującej się w centrum galaktyki o ok

Zespół naukowców łączy „gorące młode gwiazdy” z gromadami, w których się narodziły, korzystając z badania miliarda gwiazd w ramach misji Gaia. Wizja artystyczna Gai mapującej gwiazdy Drogi Mlecznej. Źródło: laboratorium multimedialne ESA/ATG; tło: ESO/S. Bruniera W chaotycznym środowisku otwartych gromad gwiazd silne oddziaływania grawitacyjne między ciałami mogą wyrzucać pojedyncze gwiazdy daleko poza gromadę, a nawet poza naszą Galaktykę, Drogę Mleczną . Teraz po raz pierwszy naukowcy zmapowali kilka z tych gromad, które istnieją poza dyskiem galaktycznym, do gromad, z których pochodzą, wykorzystując nowe dane z misji Gaia Europejskiej Agencji Kosmicznej. Śledząc je w czasie, aby zobaczyć, skąd pochodzą, jesteśmy w stanie dopasować 15 z nich do gromad gwiazd, w których się narodziły  – powiedziała M. Virginia McSwain, profesor nadzwyczajny fizyki w Lehigh. Jeżeli będziemy w stanie powiedzieć z dużą pewnością, skąd pochodzą niektóre z tych gwiazd, dowiemy się więcej o historii groma