Vega - astronotki

Astronom z Uniwersytetu Texas w Austin, Steven Finkelstein, dowodził zespołem astronomów, który odkrył i zmierzył odległość do najodleglejszej galaktyki, jaką kiedykolwiek odnaleziono. Galaktyka jest widziana tak, jak wyglądała zaledwie 700 milionów lat po Wielkim Wybuchu. Chociaż podczas obserwacji z Kosmicznego Teleskopu Hubble’a zidentyfikowano wiele innych kandydatów na galaktyki we wczesnym Wszechświecie, w tym takie, które mogą być jeszcze bardziej odległe, galaktyka ta jest najodleglejsza i najwcześniejsza, której odległość może zostać ostatecznie potwierdzona obserwacjami przy pomocy teleskopu Keck I. . „Chcemy badać bardzo odległe galaktyki, aby dowiedzieć się, jak one zmieniają się w czasie, co pomoże nam zrozumieć, jak powstała Droga Mleczna” – powiedział Finkelstein. Znajomość odległości do galaktyki sprawia, że „możemy spojrzeć na otoczenie, gdy Wszechświat miał zaledwie 5% obecnego wieku, czyli ok. 13,8 mld. lat” – mówi Casey Papovich z Texas A & M University. .

Zespół astronomów pod dowództwem dr Andrew Howard odkrył pierwszą pozasłoneczną planetę rozmiarów Ziemi, która w dodatku ma skład zbliżony do ziemskiego. Ta egzoplaneta nosi nazwę Kepler-78b, doba na niej trwa 8,5 godz. ziemskich, gdyż krąży po bardzo ciasnej orbicie wokół macierzystej gwiazdy. To powoduje, że temperatura na powierzchni planety wynosi 2700 K. Planeta została odkryta przy użyciu Kosmicznego Teleskopu Kepler, a potwierdzona i scharakteryzowana dzięki Obserwatorium Keck’a. Korzystając z dziesięciometrowego teleskopu Keck I wyposażonego w instrument HIRES, zespół zastosował metodę pomiaru prędkości radialnych do zmierzenia, jak bardzo orbitująca planeta powoduje zaburzenia w ruchu gwiazdy, na podstawie czego określono masę Kepler-78b. jest to kolejny przykład zgrania pomiędzy badaniami Keplera, który zidentyfikował 3.000 potencjalnych kandydatów na egzoplanet, z Teleskopem Keck’a, który odgrywa wiodącą rolę w prowadzeniu dokładnych pomiarów przesunięcia Dopplera tych obie

Astronomowie korzystający z danych z teleskopów Kepler i Spitzer stworzyli trójwymiarową mapę chmur pozasłonecznej planety typu jowiszowego, zwanej Kepler-7b. Na planecie widać wysokie chmury na zachodzie i czyste niebo na wschodzie. Poprzednie badania ze Spitzera zaowocowały mapami temperatur planet krążących wokół innych gwiazd, ale po raz pierwszy uzyskano mapę struktury chmur na odległym świecie. „Obserwując Kepler-7b przy użyciu teleskopów Kepler i Spitzer od ponad trzech lat byliśmy w stanie stworzyć bardzo niskiej rozdzielczości mapy tej gigantycznej, gazowej planety. Nie spodziewaliśmy się zobaczyć oceanów i kontynentów na tego typu świecie, ale wykryliśmy jasne, odblaskowe oznaczenia, które interpretujemy jako chmury.” – powiedział Brice-Olivier Demory z Massachusetts Institute of Technology w Cambridge. Kepler odkrył ponad 150 egzoplanet, które krążą poza naszym Układem Słonecznym, a Kepler-7b był jedną z pierwszych. Obserwacje teleskopu Keplera w świetle widzialnym planet