Naukowcy odkrywają tajemnicze mini-neptuny

-
Astronomowie odkryli mini-neptuny wokół czerwonych karłów, które krążą blisko swoich gwiazd macierzystych, a trzy z nich mają prawdopodobnie ekscentryczne orbity.

Schemat orbit odkrytych egzoplanet. Orbity egzoplanet w pobliżu swoich gwiazd macierzystych z czasem stają się okrągłe, ale trzy z nowo odkrytych egzoplanet, z wyjątkiem lewej dolnej części, zachowały orbity eliptyczne, mimo że mają ponad miliard lat. Źródło: Astrobiology Center

Egzoplanety o rozmiarach pomiędzy Ziemią a Uranem/Neptunem, znane jako mini-neptuny, nie występują w naszym Układzie Słonecznym. Jednak mini-neptuny są stosunkowo powszechne poza Układem Słonecznym i są obiecującymi celami do scharakteryzowania atmosfery przez Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba. Jak wyglądają mini-neptuny?

W badaniach odkryto cztery tranzytujące mini-neptuny o krótkim okresie obiegu (TOI-782 b, TOI-1448 b, TOI-2120 b i TOI-2406 b) krążące wokół czerwonych karłów poprzez obserwacje za pomocą naziemnych teleskopów MuSCAT (Multicolor Simultaneous Camera for studying Atmospheres of Transiting exoplanets). Te mini-neptuny mają promienie około 2-3 razy większe od Ziemi i okresy orbitalne krótsze niż osiem dni. Ponadto pomiary prędkości radialnych ich gwiazd macierzystych, uzyskane za pomocą IRD (InfraRed Doppler) na teleskopie Subaru, wskazują, że górna granica mas tych czterech planet jest mniejsza niż 20-krotność masy Ziemi. Zależność między promieniami i masami tych mini-neptunów sugeruje, że nie są to skaliste planety jak Ziemia. Prawdopodobnie zawierają substancje lotne, takie jak materiały lodowe (H2O) i atmosfery.

Zespół odkrył również, że co najmniej trzy (TOI-782 b, TOI-2120 b i TOI-2406 b) z tych czterech mini-neptunów prawdopodobnie znajdują się na ekscentrycznych orbitach. Ogólnie rzecz biorąc, orbita planety o krótkim okresie obiegu wokół czerwonego karła powinna być kołowa ze względu na zjawiska pływowe. Jednak trzy krótkookresowe mini-neptuny krążące wokół czerwonych karłów utrzymują niezerowe mimośrody przez miliardy lat. Jedną z możliwych interpretacji tego faktu jest to, że ich wnętrza nie są podatne na efekty pływowe. Stosunek masy do promienia tych czterech mini-neptunów sugeruje, że nie są to planety skaliste. Tak więc, wnętrza tych tajemniczych mini-neptunów mogą być podobne do wnętrz Neptuna. Mini-neptuny o krótkim okresie obiegu są obiecującymi celami obserwacji atmosfery za pomocą JWST. Oczekuje się, że dalsze szczegółowe obserwacje poprawią naszą wiedzę na temat składu wewnętrznego i atmosfer krótkookresowych mini-neptunów.

Wyniki badań zostały opublikowane w czasopiśmie The Astronomical Journal.

Opracowanie:
Agnieszka Nowak

Źródło:

Popularne posty z tego bloga

Łączenie się galaktyk rzuca światło na model ewolucji galaktyk

-
Obraz
Australijski astronom rozwiązał stuletnią tajemnicę dotyczącą tego, jak galaktyki ewoluują z jednego typu do drugiego. To samo badanie pokazuje, że Droga Mleczna nie zawsze była galaktyką spiralną. Obraz z teleskopu Gemini North ukazujący parę oddziałujących ze sobą galaktyk spiralnych – NGC 4568 (na dole) i NGC 4567 (na górze) – które zaczynają się zderzać i łączyć. Źródło: International Gemini Observatory/NOIRLab/NSF/AURA Obróbka zdjęcia: T.A. Rector (University of Alaska Anchorage/NSF's NOIRLab), J. Miller (Gemini Observatory/NSF's NOIRLab), M. Zamani (NSF’s NOIRLab) & D. de Martin (NSF’s NOIRLab) Praca profesora Alistera Grahama z Swinburne Astronomy Online wykorzystuje zarówno nowe, jak i wcześniejsze spostrzeżenia oraz obserwacje, aby rozszyfrować proces specjacji galaktyk . Badania te zostały opublikowane w czasopiśmie Monthly Notices of the Royal Astronomical Society W latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku astronom Edwin Hubble i inni naukowcy opracowali sek
Czytaj więcej

Astronomowie ujawniają nowe cechy galaktycznych czarnych dziur

-
Obraz
Czarne dziury to najbardziej tajemnicze obiekty we Wszechświecie, o właściwościach, które brzmią jak prosto z filmu science fiction. Wizja artystyczna mikrokwazara uchwyconego przez radioteleskop FAST. Źródło: Dzięki uprzejmości profesora Wei Wanga z Uniwersytetu Wuhan Czarne dziury o masie około 10 razy większej niż masa Słońca manifestują swoje istnienie poprzez pochłanianie materii z towarzyszących im gwiazd. W pewnych przypadkach, w centrach niektórych galaktyk , gromadzą się supermasywne czarne dziury , tworząc jasne i zwarte obszary znane jako kwazary , których masa równa jest milionom lub nawet miliardom mas naszego Słońca. Istnieje również podgrupa czarnych dziur o masie gwiazdowej , które akrecyjnie zbierają materię i wyrzucają strumienie silnie namagnesowanej plazmy. Nazywane są one mikrokwazarami . Międzynarodowy zespół naukowców opublikował artykuł w czasopiśmie Nature z dnia 26 lipca 2023 roku, informujący o specjalnej kampanii obserwacyjnej poświęconej badaniu galaktyc
Czytaj więcej

Chłodne gwiazdy z silnymi wiatrami zagrażają atmosferom egzoplanet

-
Obraz
Dzięki najnowszym symulacjom numerycznym udało się uzyskać pierwszą kompleksową charakterystykę właściwości wiatrów gwiazdowych w próbce chłodnych gwiazd. Badania wykazały, że gwiazdy o silniejszych polach magnetycznych generują silniejsze wiatry. Te wiatry tworzą niekorzystne warunki dla przetrwania atmosfer planetarnych, co ma wpływ na potencjalną zdatność do zamieszkania tych układów. Wizja artystyczna układu gwiazda-planeta. Widoczny jest wiatr gwiazdowy wokół gwiazdy i jego wpływ na atmosferę. Źródło: AIP/ K. Riebe/ J. Fohlmeister Słońce jest jedną z najpospolitszych gwiazd we Wszechświecie, znaną jako „gwiazda chłodna”. Gwiazdy te są podzielone na cztery typy widmowe: F, G, K i M, różniące się rozmiarem, temperaturą i jasnością. Słońce jest średniej wielkości gwiazdą i klasyfikowane jest jako typ widmowy G . Gwiazdy typu F są jaśniejsze i większe od Słońca, podczas gdy gwiazdy typu K są nieco mniejsze i chłodniejsze. Najmniejsze i najbardziej słabe gwiazdy to gwiazdy typu M , z
Czytaj więcej