Astronomowie odkryli małą „uciekającą gwiazdę”
Międzynarodowy zespół naukowców po raz pierwszy odkrył protogwiazdę opuszczającą swoje miejsce narodzin, co dostarcza dowodów obserwacyjnych na początkowy stan uciekających gwiazd.
Obraz w średniej podczerwieni G352.63-1.07. Źródło: NAOC
Gwiazdy opuszczają miejsce swojego powstania i rozpraszają się po całej Galaktyce. Proces ten jest istotny dla ewolucji Galaktyki. Badania teoretyczne wskazują na dwa możliwe powody, dla których gwiazdy uciekają. Po pierwsze, mogą być wyrzucane z młodych układów wielokrotnych gwiazd w wyniku interakcji. Po drugie, mogą również zyskiwać energię kinetyczną w trakcie zapadania się lub interakcji z obłokami molekularnymi.
Gwiazdy, których trajektorie są stosunkowo wyraźne, zazwyczaj całkowicie oddzielają się od miejsca swojego powstania. Natomiast młode protogwiazdy zwykle głęboko osadzone są w obłokach molekularnych, co utrudnia pomiar ich cech kinematycznych. W rezultacie, obserwacyjne dane dotyczące uciekających gwiazd nadal są niekompletne.
Jednak teraz zespół naukowców z Narodowego Obserwatorium Astronomicznego (NAOC) Chińskiej Akademii Nauk (CAS), Obserwatorium w Szanghaju (SHAO) CAS i Uniwersytetu w Guangzhou, korzystając z linii widm molekularnych o wysokiej rozdzielczości, po raz pierwszy odkrył protogwiazdę, która opuszcza swoje miejsce narodzin. To dostarcza nowych dowodów obserwacyjnych na początkowy stan uciekających gwiazd.
Badania zostały opublikowane w czasopiśmie The Astrophysics Journal.
Naukowcy skorzystali z ALMA, aby przeprowadzić obserwacje dużej próbki młodych regionów gwiazdotwórczych.
W obszarze tworzenia gwiazd G352.63-1.07 naukowcy odkryli rdzeń protogwiazdy, który wykazywał zauważalne przesunięcie prędkości. Rdzeń został zaobserwowany w różnych liniach molekularnych, z których wszystkie wskazywały, że protogwiazda porusza się z inną prędkością niż jej macierzysty obłok. Co więcej, wszystkie linie molekularne dokładnie śledziły gęsty rdzeń, co zapewniło wyjątkową okazję do pomiaru ruchu gwiazdy.
Na podstawie prędkości widmowej linii molekularnych, protogwiazda wykazuje znaczące przesunięcie ku fioletowi o wartości -2,3 km/s względem swojego macierzystego, włóknistego obłoku molekularnego. Jednocześnie rdzeń znajduje się dokładnie w centralnym zagłębieniu obłoku macierzystego, co sugeruje, że był pierwotnie częścią wewnętrzną tego obłoku.
Przesunięcie przestrzenne rdzenia o wartości 0,025 roku świetlnego oraz prędkość ucieczki (-2,3 km/s) wskazują, że ucieczka rdzenia miała miejsce mniej niż 4000 lat temu, przy wykorzystaniu energii kinetycznej wynoszącej 1045 ergów. To czyni ucieczkę rdzenia G352.63-1.07 jednym z najmłodszych i najbardziej energetycznych zdarzeń w obszarach tworzenia gwiazd Drogi Mlecznej.
Dodatkowo, choć prędkość ucieczki gwiazdy centralnej jest znacznie niższa niż w przypadku szybkich gwiazd wyrzucanych z gromad gwiazd, jest ona porównywalna do średniej prędkości rozpraszania młodych gwiazd. Sugeruje to, że zapadanie się obłoku powinno być głównym mechanizmem napędzającym ucieczkę gwiazd.
Gwiazdy są olbrzymimi reaktorami syntezy jądrowej we Wszechświecie. Ta uciekająca gwiazda odkryta teraz jest wciąż we wczesnym stadium – powiedział profesor LI Di, główny naukowiec Interstellar Medium Group w Narodowym Obserwatorium Astronomicznym (NAOC) i współautor artykułu. Ta praca pozwoliła nam uchwycić początkowy moment ruchu ucieczki gwiazd w pobliskich aktywnych obszarach gwiazdotwórczych, takich jak Obłok Molekularny Oriona. To wzbogaca naszą wiedzę na temat pochodzenia gwiazd i stawia przed nami wiele wyzwań.
W przyszłości naukowcy przeprowadzą bardziej dogłębne analizy interakcji wielu gwiazd i wybuchowej ekspansji gazu w G352.63-1.07.
Opracowanie:
Agnieszka Nowak
Źródło:
