Vega - astronotki

Obserwacje Małego Obłoku Magellana: wgląd w formowanie się gwiazd w środowiskach podobnych do wczesnego Wszechświata. Przykład włóknistego (po lewej) i puszystego (po prawej) obłoku molekularnego w Małym Obłoku Magellana uchwyconego przez teleskop ALMA. Skala: jeden rok świetlny. Źródło: ALMA (ESO/NAOJ/NRAO), Tokuda i inni Jak rodzą się gwiazdy i czy zawsze tak było? Gwiazdy tworzą się w obszarach przestrzeni kosmicznej znanych jako gwiezdne żłobki , gdzie wysokie stężenia gazu i pyłu łączą się, tworząc młodą gwiazdę. Te regiony przestrzeni, zwane również obłokami molekularnymi , mogą być masywne, rozciągające się na setki lat świetlnych i tworzące tysiące gwiazd. I chociaż dzięki postępowi technologicznemu i narzędziom obserwacyjnym wiemy wiele o cyklu życia gwiazdy, dokładne szczegóły pozostają niejasne. Na przykład, czy gwiazdy formowały się w ten sposób we wczesnym Wszechświecie? W publikacji w The Astrophysical Journal naukowcy z Kyushu University we współpracy z Osaka Metropoli...

Kanadyjscy astronomowie, korzystając z JWST poczynili niezwykły krok w kierunku zrozumienia, w jaki sposób rodzą się planety. Obraz dysku protoplanetarnego z widocznym mniejszym dyskiem wokół planety PDS 70c. Źródło: ALMA Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba został wykorzystany do zbadania PDS 70 , młodej gwiazdy z dwiema rodzącymi się planetami na swojej orbicie. Ten niezwykły układ, znajdujący się w odległości 370 lat świetlnych , daje naukowcom szansę zobaczenia, jak egzoplanety formują się i ewoluują na najwcześniejszych etapach rozwoju. Te nowe badania , prowadzone przez doktorantkę Uniwersytetu Wiktorii Dori Blakely i międzynarodowy zespół naukowców, wykorzystało kreatywne podejście z unikalnymi narzędziami JWST, aby odkryć szczegóły dotyczące planet i wirującego dysku gazu i pyłu , w którym się formują. Odkrycia te oferują nowe spojrzenie na to, jak planety rosną w czasie, konkurując z gwiazdami macierzystymi o materiał. Młoda gwiazda i jej planetarny żłobek PDS 70 to młoda gwiazda...

Dane uzyskane za pomocą instrumentu DESI ujawniają największe jak dotąd próbki czarnych dziur o masach pośrednich i galaktyk karłowatych zawierających aktywne czarne dziury, ponad trzykrotnie zwiększając istniejący spis obu tych obiektów. Wizja artystyczna przedstawiająca galaktykę karłowatą z aktywnym jądrem galaktycznym. Źródło: NOIRLab/NSF/AURA/J. da Silva/M. Zamani Korzystając z wczesnych danych z Dark Energy Spectroscopic Instrument (DESI) , międzynaro dowy zespół naukowców zebrał największą jak dotąd próbkę galaktyk karłowatych, w których znajdują się aktywnie żerujące czarne dziury , a także najobszerniejszą jak dotąd kolekcję kandydatów na czarne dziury o masie pośredniej . To podwójne osiągnięcie nie tylko poszerza wiedzę naukowców na temat populacji czarnych dziur we Wszechświecie, ale także przygotowuje grunt pod dalsze badania dotyczące powstawania pierwszych czarnych dziur we Wszechświecie i ich roli w ewolucji galaktyk . DESI to najnowocześniejszy instrument, który może r...

Porównanie modeli komputerowych ujawnia czynniki rotacyjne wpływające na zdatność do zamieszkania. Biały karzeł WD 0310-688, pokazany na zdjęciu z JWST, jest najbliższym białym karłem z kandydatką na egzoplanetę. Źródło: Limbach i inni, 2024 Według astronomów z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Irvine, wśród około 10 miliardów białych karłów w galaktyce Drogi Mlecznej , większa liczba niż wcześniej oczekiwano może zapewnić gwiezdne środowisko sprzyjające powstaniu egzoplanet podtrzymujących życie. W artykule opublikowanym niedawno w The Astrophysical Journal, zespół badawczy kierowany przez Aomawa Shields, profesor fizyki i astronomii UV Irvine, podzielił się wynikami badań porównujących klimat egzoplanet przy dwóch różnych gwiazdach. Jedną z nich jest hipotetyczny biały karzeł, który przeszedł większość swojego cyklu życia i znajduje się na powolnej drodze do gwiazdowej śmierci. Drugim obiektem jest Kepler-62 , gwiazda ciągu głównego na podobnym etapie ewolucji jak nasze Słońce. Kor...

Przeprowadzone niedawno pięcioletnie badania pozwoliły odkryć nowe właściwości żółtych hiperolbrzymów, klasy ciężkich gwiazd znanych z dramatycznych wybuchów. Wizja artystyczna żółtego hiperolbrzyma Ro Cassiopeiae, wokół którego tworzą się otoczki gazowe w wyniku powtarzających się wybuchów obserwowanych w ciągu ostatnich 130 lat. Źródło: Alex Lobel Naukowcy skupili się na Ro Cassiopeiae (Rho Cas) , HR 8752 i HR 5171A , ujawniając, że Rho Cas wykazuje cykliczne wybuchy co 10 do 40 lat, z dużymi wahaniami temperatury powierzchni. Alex Lobel z Królewskiego Obserwatorium Belgii (ROB) był częścią tego międzynarodowego badania, które połączyło dane historyczne obejmujące 138 lat. Wyniki, opublikowane w czasopiśmie Astronomy and Astrophysics, pokazują, że energiczne pulsacje wywołują te masywne erupcje. Pozwalają one również lepiej zrozumieć szybką ewolucję żółtych hiperolbrzymów i ich potencjalną transformację w świecące na niebiesko gwiazdy zmienne lub wybuchowe supernowe . Żółte hiper...