Naukowcy ponownie analizują właściwości ekstremalnie ekscentrycznego układu planetarnego HD 76920b
Naukowcy ponownie przeanalizowali właściwości ekstremalnie ekscentrycznego układu planetarnego HD 76920b poprzez szczegółową analizę asterosejsmiczną jego gwiazdy macierzystej HD 76920.
Wizja artystyczna egzoplanety typu gazowego olbrzyma przechodzącej blisko powierzchni swojej gwiazdy macierzystej. Źródło: ESA, NASA, G. Tinetti (University College London, UK & ESA) and M. Kornmesser (ESA/Hubble)
Badanie zostało opublikowane The Astrophysical Journal 2 marca 2023 roku.
HD 76920 ma ekscentryczność orbity 0,856 (porównywalną z ekscentrycznymi ciałami Układu Słonecznego, kometą 2P/Encke i planetoidą 3200 Phaethon), co czyni ją jedną z najbardziej ekscentrycznych planet znanych z orbitowania wokół wyewoluowanych gwiazd.
Oscylacje podobne do słonecznych w HD 76920 zostały wykryte po raz pierwszy przy użyciu pięciu sektorów krzywej blasku z teleskopu TESS, które obejmują około 140 dni danych. Wykorzystując modelowanie asterosejsmiczne wykonane przez pięć indywidualnych międzynarodowych zespołów, naukowcy określili ulepszone pomiary masy, promienia i wieku gwiazdy oraz zaktualizowali półoś wielką i masę planety.
Dzięki zaktualizowanym właściwościom układu planetarnego potwierdzili, że planeta znajduje się obecnie wystarczająco daleko od gwiazdy, aby doświadczyć znikomego rozpadu pływowego, dopóki nie zostanie pochłonięta przez gwiezdną otoczkę. Przewidywali, że to zdarzenie nastąpi w ciągu około 100 milionów lat, w zależności od zastosowanego modelu gwiazdy.
Asterosejsmologia jest najbardziej znana ze swojej zdolności do charakteryzowania podstawowych parametrów gwiazd (np. masy, promienia, gęstości) z wysokim poziomem precesji, co jest kluczowym czynnikiem ograniczającym właściwości planet.
Ta praca analizy asterosejsmologicznej podkreśla potencjał oscylacji gwiazd do charakteryzowania układów egzoplanet poprzez synergię między badaniami egzoplanet a asterosejsmologią.
Opracowanie:
Agnieszka Nowak
Źródło:
.jpg)
