Posty

Nowy pomysł może rozwikłać zagadkę wzoru „zebry” Mgławicy Kraba

Obraz
Astrofizyk z Uniwersytetu Kansas być może rozwiązał trwającą prawie dwie dekady zagadkę pochodzenia niezwykłego wzoru „zebry” widocznego w impulsach radiowych o wysokiej częstotliwości z Mgławicy Kraba. Mgławica Kraba. Źródło: NASA Jego odkrycia zostały właśnie opublikowane w Physical Review  Letters (PRL), jednym z najbardziej prestiżowych czasopism w dziedzinie fizyki. Mgławica Kraba ma w swoim centrum gwiazdę neutronową , która uformowała się w pulsara o średnicy 19 kilometrów, rozrzucającego promieniowanie elektromagnetyczne po kosmosie. Emisja, która przypomina promień latarni morskiej, wielokrotnie omiata Ziemię, gdy gwiazda rotuje  – powiedział główny autor artykułu, Mikhail Miedwiediew, profesor fizyki i astronomii na Uniwersytecie Kansas. Obserwujemy to jako emisję pulsacyjną, zwykle z jednym lub dwoma impulsami na obrót. Pulsar, o którym mówię, jest znany jako Pulsar Kraba i znajduje się w centrum Mgławicy Kraba, 6000 lat świetlnych od nas. Mgławica Kraba jest pozostałoś

HST i JWST odkryły zaskakująco gładki dysk wokół Wegi

Obraz
Zespoły astronomów wykorzystały połączoną moc teleskopów kosmicznych Hubble'a i Webba, aby ponownie przyjrzeć się legendarnemu dyskowi Wegi. Po lewej: obraz w sztucznych kolorach z HST przedstawiający dysk pyłowy o średnicy 160 miliardów kilometrów wokół Wegi. Po prawej: JWST rozróżnia dysk ciepłego pyłu w halo dysku w odległości 37 milionów kilometrów. Czarne punkty w centrach obrazów to Wega. Źródło: NASA, ESA, CSA, STScI, S. Wolff (Uniwersytet Arizony), K. Su (Uniwersytet Arizony), A. Gáspár (Uniwersytet Arizony) W filmie „Kontakt” z 1997 roku, będącym adaptacją powieści Carla Sagana z 1985 roku, główna bohaterka, naukowiec Ellie Arroway (grana przez Jodi Foster), odbywa podróż tunelem czasoprzestrzennym zbudowanym przez kosmitów do gwiazdy Wega . Wyłania się w środku burzy śnieżnej gruzu otaczającego gwiazdę – ale nie widać tam żadnych oczywistych planet. Wygląda na to, że filmowcy podjęli dobrą decyzję. Zespół astronomów z Uniwersytetu Arizony w Tucson wykorzystał teleskopy Hu

Odkryto najszybciej żywiącą się czarną dziurę we wczesnym Wszechświecie

Obraz
Obserwacje z JWST i Chandra ujawniają supermasywną czarną dziurę o niskiej masie, która wydaje się pochłaniać materię z prędkością ponad 40 razy przekraczającą teoretyczny limit. Wizja artystyczna przedstawiająca czerwoną, karłowatą galaktykę wczesnego Wszechświata, w której centrum znajduje się szybko żerująca czarna dziura. Źródło: NOIRLab/NSF/AURA/J. da Silva/M. Zamani Wykorzystując dane z Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba i Obserwatorium Chandra , zespół astronomów NOIRLab odkrył supermasywną czarną dziurę w centrum galaktyki zaledwie 1,5 miliarda lat po Wielkim Wybuchu , która pochłania materię w fenomenalnym tempie – ponad 40-krotnie przekraczającym teoretyczny limit. Ta krótkotrwała „uczta” czarnej dziury może pomóc astronomom wyjaśnić, w jaki sposób supermasywne czarne dziury rosły tak szybko we wczesnym Wszechświecie. Supermasywne czarne dziury znajdują się w centrum większości galaktyk, a współczesne teleskopy nadal obserwują je w zaskakująco wczesnych momentach ewolucji

Potężne rozbłyski radiowe powiązane z masywnymi galaktykami

Obraz
Wyniki uzyskane przez Caltech Deep Synoptic Array-100 dostarczają nowych wskazówek na temat formowania się magnetarów. Obraz pokazuje anteny Deep Synoptic Array-110, które służą do odkrywania i określania lokalizacji szybkich rozbłysków radiowych (FRB). Nad antenami znajdują się obrazy niektórych galaktyk macierzystych FRB, tak jak pojawiają się na niebie. Galaktyki są niezwykle dużymi, trudnymi modelami opisującymi źródła FRB. Źródło: Annie Mejia/Caltech Od czasu ich odkrycia w 2007 roku, szybkie błyski radiowe – niezwykle energetyczne impulsy światła o częstotliwości radiowej – wielokrotnie rozświetlały niebo, prowadząc astronomów w pogoń za odkryciem ich pochodzenia. Obecnie liczba potwierdzonych szybkich błysków radiowych (FRB) sięga setek, a naukowcy zgromadzali coraz więcej dowodów na to, co je wywołuje: silnie namagnesowane gwiazdy neutronowe znane jako magnetary . Jeden z kluczowych dowodów pojawił się, gdy magnetar wybuchł w naszej własnej Galaktyce , a kilka obserwatoriów,

Teleskopy NASA odkrywają dyski protoplanetarne brązowych karłów w Mgławicy w Orionie

Obraz
Korzystając ze spektrometru bliskiej podczerwieni Webba, naukowcy potwierdzili możliwość obecności dysków protoplanetarnych wokół brązowych karłów w Wielkiej Mgławicy w Orionie. Obraz w podczerwieni przedstawiający centrum Wielkiej Mgławicy w Orionie, wykonany instrumentem NIRCam na Teleskopie Kosmicznym Jamesa Webba. Źródło: ASA/ESA/CSA, Mark McCaughrean/ESA, Massimo Robberto/STScI/JHU, Kevin Luhman/Penn State, Catarina Alves de Oliveira/ESA Nowonarodzone gwiazdy otoczone są przez dyski gazu i pyłu, w których rodzą się planety, nazywane dyskami protoplanetarnymi. W Mgławicy w Orionie najjaśniejsze i najbardziej masywne gwiazdy emitują intensywne promieniowanie ultrafioletowe, które oświetla dyski protoplanetarne, umożliwiając ich fotografowanie z niezwykłą szczegółowością. Uderzające obrazy tych oświetlonych promieniowaniem UV dysków protoplanetarnych, zwanych proplydami , były jednym z pierwszych odkryć dokonanych przez Kosmiczny Teleskop Hubble’a kilkadziesiąt lat temu. Nowe badan

Coraz więcej dowodów na istnienie ciemnej energii w czarnych dziurach

Obraz
Instrument DESI pomaga naukowcom badać „Wielki Wybuch odtworzony wstecz”. Obraz JWST NIRCam przedstawiający protogromadę gwiazdotwórczą PHz G191.24+62.04, 11 miliardów lat temu, gdy Wszechświat zbliżał się do szczytu formowania się gwiazd. Źródło: NASA, ESA, CSA, Maria Polletta (INAF), Hervé Dole (Paris), Brenda Frye (UofA), Jordan C. J. D’Silva (UWA), Anton M. Koekemoer (STScI), Jake Summers (ASU), Rogier Windhorst (ASU) Zgodnie z dominującą teorią Wszechświata inflacyjnego , prawie 14 miliardów lat temu, na samym początku Wielkiego Wybuchu , tajemnicza energia spowodowała wykładniczą ekspansję niemowlęcego Wszechświata i wytworzyła całą znaną materię. Ta starożytna energia dzieliła kluczowe cechy obecnej ciemnej energii Wszechświata, która jest największą tajemnicą naszych czasów według co najmniej jednego obiektywnego standardu: stanowi ona większość – około 70% – Wszechświata, ale naukowcy nie wiedzą dokładnie, czym ona jest. Jeżeli zadasz sobie pytanie: gdzie w późniejszym Wszech

Dynamiczne jądro czarnych dziur

Obraz
Nowe obserwacje mają na celu zbadanie wewnętrznej dynamiki czarnych dziur i ich wpływu na przyszłe obserwacje astrofizyczne. Symulacja przedstawiająca masywną czarną dziurę w centrum galaktyki. Źródło: NASA, ESA i D. Coe, J. Anderson oraz R. van der Marel (STScI) Czarne dziury wciąż urzekają naukowców: są to obiekty czysto grawitacyjne, niezwykle proste, a jednak zdolne do skrywania tajemnic, które stanowią wyzwanie dla naszego zrozumienia praw natury. Większość dotychczasowych obserwacji koncentrowała się na ich cechach zewnętrznych i otaczającym środowisku, pozostawiając ich wewnętrzną naturę w dużej mierze niezbadaną. Nowe badania, przeprowadzone w ramach współpracy między Uniwersytetem Południowej Danii, Uniwersytetem Karola w Pradze, Scuola Internazionale di Studi Avanzati (SISSA) w Trieście i Victoria University of Wellington w Nowej Zelandii, opublikowane w Physical Review Letters, badają wspólny aspekt najbardziej wewnętrznego obszaru różnych modeli czasoprzestrzeni opisujący