Posty

Wyświetlanie postów z czerwiec, 2017

Hubble fotografuje masywną martwą galaktykę, która rzuca wyzwanie teorii ewolucji galaktyk

Obraz
Łącząc siły naturalnej soczewki w kosmosie z możliwościami Kosmicznego Teleskopu Hubble’a astronomowie dokonali zaskakującego odkrycia - pierwszy przykład jeszcze zwartej, masywnej, szybko wirującej galaktyki dyskowej, która zatrzymała proces tworzenia się gwiazd zaledwie kilka milionów lat po Wielkim Wybuchu. Naukowcy uważają, że odkrycie takiej galaktyki we wczesnej historii Wszechświata może kwestionować obecne rozumienie tego, w jaki sposób wielkie galaktyki kształtują się i ewoluują. Gdy Hubble sfotografował tę galaktykę, astronomowie spodziewali się zobaczyć chaotyczną kulę gwiazd powstałą w procesie łączenia się galaktyk. Zamiast tego ujrzeli dowody na to, że gwiazdy ułożyły się w dysk w kształcie naleśnika. Jest to pierwszy bezpośredni dowód obserwacyjny na to, że przynajmniej niektóre z najwcześniejszych tak zwanych “martwych” galaktyk – w których procesy gwiazdotwórcze zatrzymały się – w jakiś sposób ewoluowały od kształtu podobnego do Drogi Mlecznej – galaktyki dyskowe

SOFIA odkrywa chłodny pył wokół energetycznie aktywnej czarnej dziury

Obraz
Badacze z Uniwersytetu Texas San Antonio korzystając z danych obserwacyjnych ze Stratospheric Observatory for Infrared Astronomy (Stratosferyczne Obserwatorium dla Astronomii Podczerwonej - SOFIA) odkryli, że pył otaczający aktywną, wygłodniałą czarną dziurę, jest znacznie bardziej zwarty, niż wcześniej sądzono. Większość, jeżeli nie wszystkie duże galaktyki, posiadają supermasywne czarne dziury w swoim centrum. Wiele z tych czarnych dziur jest stosunkowo cichych i nieaktywnych, tak jak na przykład ta w Drodze Mlecznej. Jednakże niektóre supermasywne czarne dziury obecnie pochłaniają znaczne ilości materii, co powoduje emisje ogromnej ilości energii. Takie czarne dziury nazywane są aktywnymi jądrami galaktyk (AGN). Poprzednie badania sugerowały, że wszystkie AGN mają zasadniczo taką samą strukturę. Modele wskazują, że aktywne jądra galaktyk mają strukturę pyłu w kształcie pączka, zwaną torusem, który otacza supermasywą czarną dziurę. Korzystając z instrumentu zwanego Faint Object

Flary z czerwonych karłów mogą zagrażać planetom w swojej ekosferze

Obraz
Chłodne czerwone karły są obecnie najlepszym celem na poszukiwanie egzoplanet. Odkrycia planet w ekosferze w układach TRAPPIST-1 i LHS 1140 wskazują na przykład, że planety rozmiarów Ziemi mogą krążyć wokół miliardów czerwonych karłów, najbardziej powszechnego typu gwiazd w Galaktyce. Ale, podobnie jak Słońce, wiele z tych gwiazd wybucha intensywnymi flarami. Czy czerwone karły są tak przyjazne życiu, jak się wydaje, czy te rozbłyski sprawiają, że powierzchnie planet krążących wokół nich są nieprzyjazne? Aby odpowiedzieć na to pytanie, zespół naukowców opracował 10-letnie obserwacje ultrafioletowe z kosmicznego satelity NASA – Galaxy Evolution Explorer (GALEX), który szuka szybkich wzrostów jasności gwiazd spowodowanych rozbłyskami. Flary emitują promieniowanie w szerokim zakresie długości fali, przy znacznej części ich całkowitej energii uwalnianej w pasmach ultrafioletowych, które obserwuje GALEX. Kontrast ten, w połączeniu z czułością detektorów GALEX na szybkie zmiany, pozwolił ze