Vega - astronotki

Symulacje komputerowe wykonane przez specjalistów z NASA pokazują, że cząsteczki ciemnej materii zderzające się ze sobą w ekstremalnym polu grawitacyjnym mogą wytwarzać silne, teoretycznie możliwe do zaobserwowania promieniowanie gamma. Wykrycie tej emisji będzie stanowić dla astronomów nowy krok do zrozumienia natury zarówno czarnych dziur jak i ciemnej materii - tajemniczej substancji, która stanowi większość masy Wszechświata, a która nie odbija, nie pochłania ani nie emituje światła. Astronomowie nadal nie wiedzą czym jest ciemna materia, wiedzą natomiast że oddziałuje ona z resztą Wszechświata poprzez grawitację, co oznacza że powinna się gromadzić wokół supermasywnych czarnych dziur. Przyciąganie czarnej dziury wzmacnia energię i ilość zderzeń pomiędzy cząsteczkami ciemnej materii, co może prowadzić do wytworzenia promieniowania w zakresie najwyższych energii - gamma. W badaniach opublikowanych w "The Astrophysical Journal" 23 czerwca b.r. Jeremy Schnittman, astro

Dzięki danym uzyskanym z kosmicznego teleskopu Chandra, astronomowie zdobyli dowody na to, że supermasywna czarna dziura wybuchała wielokrotnie na przestrzeni 50 milionów lat. Naukowcy odkryli historię wybuchającej czarnej dziury badając NGC 5813, grupę galaktyk zlokalizowaną 105 mln lat świetlnych od Ziemi. Te obserwacje z teleskopu Chandra są najdłużej trwającymi w historii wykonanymi na grupie galaktyk i zajęły ponad tydzień. Zdjęcie jest połączeniem obrazów wykonanych w promieniach rentgenowskich (kolor fioletowy) oraz w świetle widzialnym (kolory czerwony, zielony i niebieski). Grupa galaktyk przypomina gromadę galaktyk, ale jest mniej liczna - składa się z kilkudziesięciu galaktyk. Podobnie jak gromada, grupa galaktyk jest najczęściej otoczona kokonem gorącego gazu, który emituje promieniowanie X. Wirowanie czarnej dziury, połączone ze spiralnym opadaniem gazu w jej kierunku (akrecją) może wytworzyć rotujące, ciasno nawinięte pola magnetyczne. Powoduje ono wyrzut dużej częśc

Międzynarodowy zespół astronomów, którymi kieruje Thayne Currie z Subaru Telescope, korzystając z teleskopu Gemini, odkrył młody układ planetarny, który wydaje się bardzo podobny do wczesnego Układu Słonecznego. Zdjęcia ukazują dysk otaczający gwiazdę podobną do protosłońca, w środowisku zbliżonym do słonecznego. Wiele wskazuje na to, że dysk został ukształtowany przez przynajmniej jedną niewidoczną planetę systemu o rozmiarach zbliżonych do naszego Pasa Kuipera, który może zawierać pył i cząsteczki lodu. Dzięki tym obserwacjom astronomowie będą mogli zrozumieć proces wczesnego formowania się Słońca i planet. Gwiazda, o której mowa to HD 115600. Astronomowie podają pewną ciekawostkę, a mianowicie, że dysk znajduje się prawie dokładnie w takiej samej odległości od swojej gwiazdy, jak Pas Kuipera od Słońca, i otrzymuje podobną ilość światła. Sama gwiazda jest nieznacznie bardziej masywna niż Słońce i należy do grupy gwiazd liczących między 10 a 20 milionów lat, zwanej asocjacją Sk