Odkryto pierwszego Trojańczyka koło Urana

Astronomowie odkryli niespodziewanie planetoidę z grupy Trojańczyków w punkcie L4 przy Uranie. Odkrycie to sugeruje, że Uran i Neptun mogą posiadać dużo więcej planetoid towarzyszących, niż dotychczas sądzono.

Trojańczycy to grupa planetoid krążąca w odległości 60o przed i 60o za planetą, w punktach libracyjnych L4 i L5 orbity planety (punkt, w którym równoważą się siły grawitacyjne Słońca i planety). Najwięcej Trojańczyków towarzyszy Jowiszowi, blisko 6000. Neptun posiada 9, Mars 5 a Ziemia jedną planetoidę tej grupy. Teraz i przy Uranie odkryto Trojańczyka, planetoida otrzymała nazwę 2011 QF99. Jest to dość zaskakujący fakt, ponieważ astronomowie sądzili, że punkty libracyjne przy Uranie są dość niestabilne, aby mógł on utrzymać planetoidy na swojej orbicie.



W latach 2011-2012 badacze śledzili obiekty w rejonie planet gigantów, łącznie 17 miesięcy, dla lepszego modelowania ewolucji zewnętrznej części Układu Słonecznego. „Nasze poszukiwania skoncentrowały się na znalezieniu Trojańczyków Neptuna oraz obiektów transneptunpwych”, powiedział Mike Alexandersen, astronom z University of British Columbia w Vancouver.

Astronomowie odkryli 2011 QF99 – skalistą i lodową kulę, podążającą przed Uranem, na jego orbicie. Obiekt ma około 60 km szerokości, wyglądem przypomina planetoidę, ale skład ma bardziej jak kometa. Planetoida znajduje się w odległości 19 j.a. od Słońca (j.a. – jednostka astronomiczna, odległość wynosząca 150 mln.km – tyle co odległość Ziemia – Słońce). Długość boków trójkąta o wierzchołkach Słońce – Uran – Trojańczycy wynosi 2,8 mnl.km.

Anomalie w orbicie planetoidy 2011QF99 sugerują, że jest to chwilowy towarzysz Urana pochodzący z zewnętrznych obszarów Układu Słonecznego. Naukowcy obliczyli, że obiekt pozostanie na orbicie Urana przez zaledwie 70.000 lat. Za najwyżej 1 mln. lat wróci w okolice planety jako jeden z obiektów, zwanych Centaurami, z których prawdopodobnie pochodzi.

Centaury to obiekty krążące między orbitami Jowisza i Neptuna. Są to małe obiekty, w większości komety. Ich skład podobny do komet potwierdzono dzięki misji WISE (Wide-field Infrared Survey Explorer). Prawdopodobnie obiekty te zostały przechwycone przez grawitację planet olbrzymów.

Bazując na tych nowych danych astronomowie obliczyli, że 0,1% planetoid i komet znajdujących się w odległości od 6 do 34 j.a. od Słońca, są w danym momencie Trojańczykami Urana, co oznacza, że Uran ma stałą populację tych obiektów. Szacują oni także, że około 1% wszystkich planetoid komet spoza orbity Jowisza należy do Trojańczyków Neptuna. Teraz można rozpocząć poszukiwania kolejnych Trojańczyków na orbicie Urana, ponieważ wiadomo, że takowe już istnieją.

Źródło:
Space

Popularne posty z tego bloga

Łączenie się galaktyk rzuca światło na model ewolucji galaktyk

Astronomowie ujawniają nowe cechy galaktycznych czarnych dziur

Odkryto podwójnego kwazara we wczesnym Wszechświecie