Vega - astronotki

Połączona moc obliczeniowa 200.000 prywatnych komputerów pozwoliła astronomom sporządzić swoisty spis Drogi Mlecznej. Projekt Einstein@Home łączy domowe i biurowe komputery wolontariuszy z całego świata z globalnym superkomputerem. Korzystając z tej komputerowej chmury, międzynarodowy zespół kierowany przez naukowców z Instytutu Fizyki Grawitacyjnej oraz Radioastronomii Maxa Placna analizował archiwalne dane z radioteleskopu CSIRO Parkes w Australii. Korzystając z nowych metod wyszukiwania globalnej sieci komputerów, odkryto 24 pulsary – niezwykłe gwiezdne pozostałości z ekstremalnymi właściwościami fizycznymi. Pulsary mogą być używane jako swoiste testery dla Ogólnej Teorii Względności Einsteina, i mogą pomóc skompletować nasz obraz populacji pulsarów. „Przez udział publiczności, odkryliśmy 24 nowe pulsary w naszej Drodze Mlecznej, których wcześniej brakowało, a niektóre z nich są szczególnie interesujące” – powiedział Benjamin Knispel z Instytutu Maxa Planca w Hanowerze. Pul

Bardzo zniekształcona pozostałość po supernowej może zawierać najnowszą czarną dziurę powstającą w Drodze Mlecznej. Dane uzyskano z kosmicznego teleskopu Chandra oraz teleskopu VLA. Pozostałość, nazwana W49B, znajduje się w odległości 26000 lat świetlnych od Ziemi. Wybuchy supernowych, które niszczą masywne gwiazdy, zwykle są symetryczne. Materia gwiezdna z wybuchu oddala się mniej więcej równomiernie we wszystkich kierunkach. W supernowej W49B materia znajdująca się w okolicach biegunowych została wyrzucona ze znacznie większą prędkością, niż materia pochodząca z równika. Śledząc rozkład i ilość poszczególnych pierwiastków w polu gwiazdowym naukowcy byli w stanie porównać dane z Chandra do teoretycznych modeli eksplodujących gwiazd. Na przykład znaleźli żelazo tylko w połowie pozostałości gwiazdowych, podczas gdy inne pierwiastki, takie jak siarka i krzem rozproszyły się. To wskazuje na asymetryczną eksplozję. Ponadto W49B ma bardziej „beczkowaty” kształt niż większość innych pozos

Astronomowie korzystający z kosmicznego teleskopu XMM-Newton odkryli, że osobliwy obiekt gwiazdowy skrywa jedno z najsilniejszych pól magnetycznych od początku Wszechświata, pomimo wcześniejszych sugestii o niezwykle słabym polu magnetycznym. Obiekt znany jako SGR 0418+5729 to magnetar, szczególny rodzaj gwiazdy neutronowej. Gwiazda neutronowa to martwe jądro masywnej gwiazdy, która się zapadła tuż po tym, jak wypaliło się całe jej paliwo i wybuchła jako supernowa. Jest to niezwykle gęsty obiekt, który całą masę naszego Słońca mieści w rozmiarze 20km. Niewielka część gwiazd neutronowych powstaje i żyje krótko jako magnetar, nazwane tak z powodu swojego bardzo silnego pola magnetycznego, miliardy razy większego, niż to generowane przez szpitalne urządzenia do rezonansu magnetycznego. Te pola magnetyczne powodują wybuchy promieniowania wysokoenergetycznego z magnetarów. SGR 0418 leży w naszej Galaktyce, w odległości około 6500 lat świetlnych od Ziemi. Po raz pierwszy został wykryty w

Nasz Wszechświat wypełniony jest mnóstwem galaktyk związanych ze sobą grawitacyjnie, tworząc większe skupiska, zwane gromadami. W sercu każdej gromady znajdują się ogromne galaktyki, które zwiększają swoje rozmiary poprzez łączenie się z sąsiednimi galaktykami. Astronomowie nazywają ten proces kanibalizmem galaktycznym. Nowe badania z Kosmicznego Teleskopu Spitzer oraz WISE (Wide-field Infrared Survey Explorer) pokazują, że w przeciwieństwie do poprzednich teorii, te olbrzymie galaktyki spowalniają w czasie ich wzrost. „Odkryliśmy, że te masywne galaktyki mogły rozpocząć dietę w ciągu ostatnich pięciu milionów lat i dlatego nie osiągnęły zbyt dużej wagi ostatnio” – powiedział Yen-Ting Lin z Academia Sinica in Taipei w Tajwanie. „WISE i Spitzer pozwoliły nam zobaczyć, że jest tam wiele do zrozumienia, ale także, że wiele jeszcze nie wiemy na temat tych najbardziej masywnych galaktyk” – powiedział Peter Eisenhardt z NASA Jet Propulsion Laboratory w Pasadenie, Kalifornia. Eisenhardt i

Roentgenowski teleskop Chandra oraz XMM Newton zaobserwowały pierwsze, jak dotąd zanotowane zaćmienie gwiazdy przez planetę, widziane w promieniach Roentgena. Gwiazda systemu HD 189733 została odkryta 20 lat temu. Znajduje się w odległości 63 lat świetlnych od Słońca. Do tej pory obserwowano tysiące tranzytów plant, ale tylko w świetle widzialnym. Zdjęcia są o tyle ważne, że dostarczą nowych informacji dotyczących egzoplanet. HD 189733b jest gorąca jak Jowisz, co oznacza, że jest również jego rozmiarów, ale krąży po znacznie bliższej orbicie, niż nasz gazowy olbrzym. Znajduje się ponad 30 razy bliżej swojej gwiazdy niż Ziemia przy Słońcu, okrążając ją w czasie 2,2 dnia. Jest najlepszym celem dla astronomów by dowiedzieć się więcej o naturze egzoplanet oraz ich atmosferze. Teleskop Keplera obserwował planetę w świetle widzialnym, Kosmiczny Teleskop Hubble’a pokazał, że ma ona niebieski kolor. Badanie zdjęć z Cahndra i XMM Newton pozwolą określić wielkość atmosfery planety.