Nie ma miejsca dla Vulcana przy Plutonie

W ramach przygotowań do misji New Horizons teleskop Hubble’a kilkakrotnie przeskanował układ Plutona w celu poszukiwania potencjalnych zagrożeń dla sondy, która w  2015 roku przeleci w pobliżu planety.

W 2005 r. HST po raz pierwszy sfotografował dwa nowe satelity krążące wokół Plutona i Charona. Później księżyce te otrzymały nazwę Nix i Hydra, które pochodzą z mitologii greckiej powiązanej z Plutonem – bogiem świata ciemności – Hadesem. Nix w mitologii greckiej była boginią nocy i matką Charona. Mitologiczna Hydra była dziewięciogłowym strzegący wejścia do Hadesu. Nie jest przypadkiem, że litery „N” i „H” stały się początkowymi literami sondy „New Horizons”. HST odkrył także w 2011 i 2012 r. dwa kolejne księżyce Plutona, mniejsze od Nix i Hydry. W lutym 2013 r. odbyło się wśród internautów głosowanie nad nazwą dla księżycy. Ponad 450.000 internautów wybrano Vulcan, rodzimą planetę Spock’a, bohatera filmu Star Trek.

2 lipca 2013 podjęto decyzję odnośnie nazw księżycy, która została ogłoszona. Oficjalna nazwa P4 to Kerberos a P5 to Styx. Kerberos to w mitologii greckiej trzygłowy pies. Styx była mitologiczną rzeką, którą należało przebyć, aby dotrzeć do świata umarłych – Hadesu. Te nazwy zajęły drugie i trzecie miejsce w głosowaniu. Nazwa Vulcan już pojawiła się w astronomii.

W 1846 r. francuski matematyk Urbain Le Verrier zyskał sławę przewidując istnienie Neptuna, na podstawie odchyleń w orbicie Urana. Le Verrier badał również orbitę Merkurego i odkrył, że również jego ruch nie jest zgodny z przewidywaniami. W 1859 roku zaproponował istnienie planety pomiędzy Merkurym i Słońcem, i nazwał ją Vulcan, po rzymskim bogu ognia. Astronomowie rozpoczęli poszukiwania Vulcana, ale hipotetyczna planeta nie istnieje. Natomiast zaburzenia w ruchu Merkurego zostały wyjaśnione przez Alberta Einsteina w Ogólnej Teorii Względności, opublikowanej w 1915 roku. Stąd Vulcan ma już swoje miejsce w astronomii ale nie jako planeta zniszczona przez Romulan, lecz przez równanie Einsteina.

Nowe księżyce Kerberos i Styx dołączyły z fascynującego systemu w naszym Układzie Słonecznym – Pasa Kuipera. Pluton i Charon powstały jako podwójny obiekt, którego orbity krążą wokół wspólnego środka masy znajdującego się między nimi. Dodając do tego układu cztery małe księżyce, sonda New Horizons ma wiele do przestudiowania podczas swojego relatywnie szybkiego przelotu obok planety, z prędkością prawie 50.000 km/h. Nawet przy tak ogromnej szybkości zespół misji niedawno stwierdził, że plan lotu miał mniej niż 0,3% szans na krytyczne zagrożenie. Potwierdziły to obserwacje głębokiego pola Hubble’a.

Źródło:
HST