Vega - astronotki

W ramach przygotowań do misji New Horizons teleskop Hubble’a kilkakrotnie przeskanował układ Plutona w celu poszukiwania potencjalnych zagrożeń dla sondy, która w  2015 roku przeleci w pobliżu planety. W 2005 r. HST po raz pierwszy sfotografował dwa nowe satelity krążące wokół Plutona i Charona. Później księżyce te otrzymały nazwę Nix i Hydra, które pochodzą z mitologii greckiej powiązanej z Plutonem – bogiem świata ciemności – Hadesem. Nix w mitologii greckiej była boginią nocy i matką Charona. Mitologiczna Hydra była dziewięciogłowym strzegący wejścia do Hadesu. Nie jest przypadkiem, że litery „N” i „H” stały się początkowymi literami sondy „New Horizons”. HST odkrył także w 2011 i 2012 r. dwa kolejne księżyce Plutona, mniejsze od Nix i Hydry. W lutym 2013 r. odbyło się wśród internautów głosowanie nad nazwą dla księżycy. Ponad 450.000 internautów wybrano Vulcan, rodzimą planetę Spock’a, bohatera filmu Star Trek. 2 lipca 2013 podjęto decyzję odnośnie nazw księżycy, która z

21. lipca b.r. marsjański łazik Curiosity pokonał najdłuższą, jednodniową drogę. Była to odległość 100,3 metra – dwukrotnie dłuższa od tych, jakie przebywa na co dzień. Odbyło się to w 340. dobie marsjańskiej, jaką łazik przebywa na planecie, z miejsca najbardziej dogodnego do rozpoczęcia takiej wędrówki. W nadchodzącym tygodniu drużyna Curiosity planuje rozpocząć używanie autonawigacji, która pozwala łazikowi na samodzielne nawigowanie po Marsie. Pozwoli to w przyszłości na więcej takich dłuższych „przejażdżek”. Curiosity jest obecnie w wielomiesięcznej wędrówce z rejonu „Glenelg”, gdzie pracował w pierwszej połowie 2013 roku, do rozpoczęcia misji w głównym ośrodku: dolne warstwy Mount Sharp. Łączna odległość, jaką do tej pory pokonał łazik to 1,23 km. Planiści łazika wykorzystują informacje uzyskane z obrazów stereo wykonanych przez kamerę nawigacyjną (Navcam) zamieszczoną na maszcie Curiosity, oraz zdjęcia z teleobiektywu kamery masztowej (Mastcam). Napęd również wykorzystywał moż

W nocy z 19/20 lipca b.r. w godzinach między 23:27 a 23:47 czasu polskiego, sonda Cassini krążąca wokół Saturna, wykona zdjęcia Ziemi. W tym czasie będzie się znajdowała w odległości 1,44 miliarda km od Ziemi. NASA zachęca społeczeństwo do tego, aby w tym czasie spojrzeć w kierunku Saturna i pomachać :) Zdjęcia będą opublikowane w Internecie. Niestety, o tej porze Saturn znajduje się nisko nad południowo-zachodnim horyzontem, ale warto i tak pomachać :) Zdjęcie Ziemi wykonane przez sondę Cassini będzie częścią obszerniejszej mozaiki układu Saturna, dopóki jest on podświetlany przez Słońce. Przy dobrym ułożeniu sondy względem planety i przy sprzyjającym oświetleniu Słońca astronomowie będą mieli szansę uzyskać unikalne zdjęcia pierścieni Saturna. Głównym celem naukowców jest bardziej rozproszone spojrzenie na rozproszone pierścienie i sprawdzenie, jak zmieniły się one w czasie. Pierwsze zdjęcia Cassini wykonała w 2006 r., pyłowego pierścienia E Saturna, który jest zasilany przez lodo

Kosmiczny Teleskop Hubble’a odkrył kolejny, już czternasty księżyc krążący wokół Neptuna. S/2004 N1, bo tak brzmi jego „robocza” nazwa, o szacowanej średnicy nieco ponad 19 km, to najmniejszy znany księżyc układu Neptuna. Jest bardzo mały a przy tym 100 mln. razy ciemniejszy, niż najsłabsze gwiazdy widziane gołym okiem. Nawet przelatująca w 1989r. pobliżu Neptuna sonda Voyager 2 nie zdołała go wykryć. Największy księżyc Neptuna, Tryton, którego rozmiar jest zbliżony do księżyca Ziemi, może być lodową planetą karłowatą przechwyconą z Pasa Kuipera. Wiele spośród księżyców krążących wokół Neptuna powstało prawdopodobnie później, niż Tryton. Mark Showalter z Instytutu SETI znalazł księżyc 1 lipca podczas przeglądania zdjęć słabych pierścieni krążących  wokół Neptuna, wykonanych przez Voyager’a. „Księżyce i pierścienie orbitują bardzo szybko, więc musimy wymyślić sposób na śledzenie ich ruchów, aby wydobyć szczegóły systemu” – powiedział Showalter. „To tak, jak fotograf sportowy, któr

Podróże komet przez nasz Układ Słoneczny są niebezpieczne i gwałtowne. Gigantyczne wybuchy materii słonecznej mogą bardzo im zagrażać. Nim kometa dotrze do orbity Marsa (228 mln. km. od Słońca) promieniowanie słoneczne spowoduje wyparowanie wody z jej powierzchni, pierwszy krok w kierunku rozpadu. Jeśli kometa jednak przetrwa to wszystko, intensywne promieniowanie oraz ciśnienie w pobliżu Słońca może zniszczyć ją całkowicie. Teraz kometa C/2012 S1 ISON (bo tak brzmi jej pełna nazwa) jest w tej właśnie podróży. Rozpoczęła ją z Obłoku Oorta, pewnego regionu w naszym Układzie Słonecznym, i teraz leci w kierunku Słońca. Najbliżej Słońca znajdzie się 28. Listopada 2013 r. w odległości 1.875.000 km (0,0125 j.a.) od Słońca. Jeśli kometa przetrwa to zbliżenie będzie możliwa do obserwacji na półkuli północnej nawet nieuzbrojonym okiem. To, co obserwujemy teraz pozwala sądzić, że ISON będzie piękną i bardzo jasną kometą. Kometa pierwszy raz została zaobserwowana we wrześniu 2012 r. przez dwóch

Plan na najbliższe dni: powtórzyć i podszkolić się w HTML i PHP. Może w końcu zacznę działać w tej dziedzinie? Niech te dwa lata szkoły na coś się przydadzą. Czas pomyśleć nad porządnym zajęciem związanym z informatyką. W końcu to moja pasja, zaraz po astronomii :) Na razie robię kurs na CD z jakiejś gazety, który leżał na półce już jakiś czas :) W zasadzie to same podstawy, ale przypominam sobie to, co było w szkole, i myślę że się przyda. W kursie są podstawy HTML, CSS i zasady tworzenia stron WWW. Do nauki PHP na razie korzystam z książki, a raczej ćwiczeń PHP5. Tworzenie stron WWW . Mam też szansę na zrobienie prawdziwej strony znajomemu, ale to na później :)